Można inaczej Andrzej Jacek Blikle

                                                                                                                                 

 

 

 

Narodziny gwiazdy

Rozmiar tekstu

Co się składa na "Doktrynę jakości"

Na moją książkę składają się 24 rozdziały podzielone na siedem części. Nie trzeba się jednak tą objętością przerażać. Książka została napisana tak, że wiele rozdziałów da się czytać niezależnie od pozostałych.

Część I: Wprowadzenie (rozdziały 1 i 2) Wyjaśniam dla kogo napisałem tę książkę i na czym polegają podstawowe paradygmaty zarządzania kompleksową jakością (TQM): co to jest jakość, jak ją mierzymy i jak ją tworzymy. Zaczynam też oswajać czytelnika z myślą, że TQM to nie kolejna technika menadżerska, ale nowa filozofia zarządzania, której opanowanie i wdrożenie wymaga porzucenia wielu utartych mitów.

Część II: Przywództwo (rozdziały od 3 do 9) Ta część jest poświęcona najważniejszym i zarazem najtrudniejszym do wdrożenia aspektom zarządzania jakością, a więc motywowaniu, budowaniu zespołu i utrzymywaniu partnerskich relacji pomiędzy liderem i zespołem. Staram się wyjaśnić, jak lider powinien budować zaangażowanie zespołu i sprawiać, aby jego członkom chciało się chcieć. Bez opanowania tej wiedzy, wdrożenie TQM nie jest możliwe. Rozstajemy się z mitem, że głównym zadaniem lidera jest wydawanie poleceń i kontrola ich wykonania, a także, że kij i marchewka to najskuteczniejsze narzędzia motywowania. W szczególności głębokiej rewizji zostaje poddany paradygmat zarządzania przy pomocy budżetów traktowanych jako kontrakty menadżerskie.

Część III: Komunikacja interpersonalna (rozdziały 10, 10 i 12) O ile Część II wyjaśnia w jaki sposób lider powinien budować swoje relacje z zespołem, o tyle trzecia jest poświęcona budowaniu indywidualnych relacji pomiędzy ludźmi w ogólności, co w naszym przypadku przekłada się na budowanie relacji pomiędzy członkami zespołu, wśród których lider jest jednym z nich. Rozstajemy się z mitem, że lider powinien być sędzią lub prokuratorem oraz, że aby jedna ze stron sporu wygrała, druga musi przegrać.

Część IV: Posłysz głos procesu losowego (rozdziały od 13 do 16) Ta część rozpoczyna prezentację technicznych narzędzi TQM, kontynuowaną w częściach V i VI. Omówiona w niej metoda kart kontrolnych Shewharta stanowi podstawowe narzędzie statystyczne stosowane przy ocenie przebiegu procesów losowych, z którymi każdy menadżer spotyka się na co dzień w swojej praktyce zawodowej. Rozstajemy się z mitem, że każda zmienność ma swoją identyfikowalną przyczynę i że w każdym przypadku wystarczy chcieć, aby móc.

Część V: Zarządzanie procesowe (rozdziały od 17 do 20) Omawiam nowy paradygmat zarządzania operacyjnego, gdzie synchronizacja pracy jednostek organizacyjnych firmy dokonuje się przez ich bilateralne kontakty, a nie przez realizację poleceń kierownictwa. Zarządzanie procesowe wyposaża też firmę w narzędzia gwarantujące docieranie pochodzącej od klienta informacji o jakości na wszystkie stanowiska pracy. Rozstajemy się z mitem, że wywodząca się z armii hierarchiczna struktura zarządzania firmą jest jedyną możliwą.

Część VI: Koła jakości (rozdziały  21 i 22) Kontynuacja wykładu o technicznych aspektach TQM poświęcona wiedzy o organizowaniu pracy kół jakości i o narzędziach, jakimi te koła najczęściej się posługują. Rozstajemy się z mitem, że jakość tworzy w firmie wydział do spraw jakości.

Część VII: Nowa epoka w zarządzaniu (rozdziały 23 i 24) Pewnie nikt dziś nie potrafi przewidzieć, jak będą wyglądały firmy za sto lat, jednak kierunki zmian są już dość wyraźnie wyznaczone. Tym zagadnieniom, a także praktycznym zasadom wdrażania TQM, poświęcona jest ostatnia część mojej książki. Zawiera ona też krótkie opisy trzech metod zarządzania pochodnych TQM: sześć sigma, szczupłe zarządzanie i droga Toyoty do jakości.